Op maandagochtend ziek. Elke. Keer. Opnieuw. Toeval? Nee.

📅 “Ik voel me niet zo lekker…”
🙄 Geen ruimte voor “wat kan ik wél doen?”
😩 En ergens weet jij: dit is niet de eerste keer.
En precies hier gaat het vaak mis.

Want leidinggevenden schieten meestal één van twee kanten op:
🧊 De één zwijgt, bang om te oordelen en de relatie te beschadigen.
🔥 De ander benoemt het té hard en ziet juist daardoor het vertrouwen verdwijnen.

Maar weet dit:
ZWIJGEN = struisvogel = niks verandert.
TE HARD = baas = relatie breekt.

📉 Gevolg? De medewerker meldt zich de volgende maandagochtend gewoon weer.
📉 De frustratie in het team groeit.
📉 En de kans op langdurig verzuim neemt toe.

Het kan ook anders. En eerlijk? Het móét ook anders.
🗝️ De sleutel ligt precies in het midden: luisteren zonder oordeel én gedrag bespreekbaar maken zonder verwijt.

Zo doe je dat:
1️⃣ Start met het waarom. Maak duidelijk dat dit gesprek niet gaat over controle, maar over het voorkomen van langdurig verzuim.
2️⃣ Luister actief. Vraag door naar achterliggende oorzaken en patronen, zónder oordeel.
3️⃣ Benoem wat je ziet. Bijvoorbeeld: “Ik merk dat deze ziekmeldingen vaak op maandagochtend voorkomen. ”

Laat los of iemand “echt ziek” is. Daar gaat het niet om.
Het gaat erom dat je gedrag bespreekbaar maakt: warm, mensgericht én duidelijk.

De medewerker zal het misschien niet toegeven. Maar geloof me: ze krabben zich de volgende keer wél twee keer achter de oren.

⚖️ En dát is leiderschap: duidelijk zijn zonder hard te zijn. Warm blijven zonder soft te worden.

Durf jij die middenpositie te kiezen? 👇